Ślepowron

Magda · Administrator

Ślepowron
(Nycticorax nycticorax)

Rodzina: Czaplowate

Długość ciała: 58–65 cm

Czapla znacznie mniejsza od czapli siwej, o krępej sylwetce i stosunkowo krótkich nogach. Ubarwienie dorosłego ptaka niebieskawopopielate z czarnym grzbietem i wierzchem głowy. Czoło i policzki białe. Tęczówka czerwona. Dziób czarny. W szacie godowej z tyłu głowy wyrastają 3 długie, białe pióra. Młode ptaki brunatne, upstrzone białymi i płowymi plamkami na skrzydłach i grzbiecie; spód ciała brunatno kreskowany. Prowadzi nocny tryb życia, a w ciągu dnia przebywa w ukryciu. Ożywia się o zmierzchu, gdy ptaki wylatują na żer.

Rozmieszczenie Lęgowiska ograniczone do niewielkiego obszaru w dolinie górnej Wisły, sporadycznie gniazduje w PN Ujścia Warty, na zb. Jeziorsko i w dolinie Nidy
Występowanie Zasiedla wyspy porośnięte roślinnością krzewiastą na stawach rybnych oraz łozowiska i krzaczaste zarośla i zadrzewienia nad brzegami rzek i zbiorników zaporowych
Siedliska brzegi rzek i wyspy w nurcie, jeziora
Liczebność Bardzo nieliczny ptak lęgowy, ok. 550 par i populacja wolno wzrasta
Gniazdo Gniazduje kolonijnie, czasem w towarzystwie innych czapli. Gniazdo niezbyt wysoko na drzewach lub krzewach. Płaska platforma z gałązek o ażurowej konstrukcji
Lęg 3–5 niebieskozielonkawych jaj. Wysiadywanie 20–22 dni. Młode początkowo pozostają w gnieździe, a potem przemieszczają się po gałęziach, lotnośc uzyskują po 40–50 dniach
Pokarm Płazy, ryby i wodne bezkręgowce
Wędrówki Wędrowny. Przylot: IV–V, odlot: VIII–IX
Status ochronny
i zagrożenia Ptak chroniony; wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt, jako wymagający szczególnej troski, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożony przez wycinanie krzewów na wyspach i w dolinach rzecznych
Wskazówki obserwacyjne Najłatwiej zobaczyć go o zmierzchu, gdy ptaki wylatują z ukrycia na żer nad brzegami wód